De Barok heeft in Vinkovci prachtige sporen achtergelaten, en dan vooral aan het centrale plein wat een uitgesproken voorbeeld is van Barok urbanisme en daarom beschouwd wordt als een “gebied met hoge cultuur-historische, urbanistische, architectonische , stilistische en esthetische waarde van Vinkovci”. De ruimte van het centrale plein, genoemd naar Landvoogd Josip Sokcevic, met het stadspark, aangelegd in 1868, heeft in het midden een standbeeld van de Heilige Drie-eenheid. In het park staat ook de parochiekerk van St. Eusebius en Polion uit 1777. Het park is omgeven aan een kant met het gebouw van het kadaster van Brod, gebouwd in Jugendstil met twee gevels. Op de hoek van het gebouw, onder het geveltorentje, bevind zich een plaquette van Josip Runjanin, de schrijver van het Kroatische volkslied. Josip Runjanin is in Vinkovci geboren en bracht er een deel van zijn leven door. Tegenover het kadaster staat het gymnasium dat nog uit 1879 stamt en destijds gebouwd is ter ere van het honderdjarig jubileum van het gymnasium in Vinkovci. Aan de andere kant van het plein staat een van de oudste gebouwen van Vinkovci , het gebouw van het stedelijk museum. Het gebouw dateert uit 1776 en heeft de karakteristieke stijl van Barokke militaire architectuur uit deze streek. Aan de rand van het park, onder de grote klok en achter de pilaren met welvingen is het bureau voor toerisme van de stad Vinkovci. Vlak bij het centrum, in het zogeheten Kleine (mala) Park staat één van de meest waardevolle monumenten van Vinkovci, de Gotische kerk van St. Elias op Meraja, gebouwd aan het begin van de 14e eeuw. De kerkelijke functie heeft het gebouw in 1777 verloren en nooit meer teruggekregen. Hier vlak bij staat het standbeeld van St. Rochus die zijn gewonde knie toont, en dat is ook precies waar een granaat het beeld beschadigde tijdens de Vaderlandse oorlog. Vinkovci is een stad met vele groene pleinen en parken, waarvan Lenije wel het grootste is. Dit park midden in het centrum is zelf ook het centrum van de stad. De bouwkundige geschiedenis van Vinkovci is al even rijk als de historische. Waar de aarde nog ontelbare schatten van leven in vroegere tijden bewaart, doen mensenhanden hun best de sporen die al boven de grond zijn zo goed mogelijk te tonen.
